Ik knijp er even tussenuit...

Hallo lieve volgers,

ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor de mooie kerstkaarten die ik heb ontvangen. Ik heb zelf mijn best ook gedaan maar er zijn er een paar die een gekochte kaart hebben gekregen. Maar met dezelfde liefde geschreven. Ik knijp er een poosje tussenuit. Ik zal alleen nog de challenges voor Knutsels en Kadootjes voorzien van een voorbeeldkaart en de blogberichten (het is tenslotte mijn eigen challengeblog, zo blij mee!).

Daar buitenom ga ik samen met mijn internist, diabetesverpleegkundige, dietiste en waarschijnlijk een psycholoog aan mezelf werken. Door de pijn en de idiote overgangsverschijnselen, waardoor mijn glucosewaardes niet te reguleren zijn, trek ik mij steeds verder terug in mijn schulp. Want niemand hoeft  niet te zien dat ik enorm gegroeid ben en ook hoef ik dan niet uit te leggen dat ik iets niet kan doen door de pijn. Één middagje kerstmarkt is 2 dagen weer op krachten komen. Waarom doe je dat dan, krijg ik vaak te horen.... Misschien omdat ik ook iets leuk wil doen, of om het simpele feit ook eens iets leuks met manlief te doen. Gips om een pootje is makkelijker, dat kan iedereen zien. Ik isoleer mezelf, dat heb ik zelf ook wel door. Maar het is ook niet leuk voor man en kinderen. Dus heb ik me afgelopen week in de kraag gevat en hulp gezocht. Gelukkig heb ik een fijne internist die me alle hulp aanbiedt die ik nodig ben. Dus de eerste paar maanden zullen jullie me weinig zien. Ik hoop dat jullie me af en toe blijven bezoeken als ik iets voor Knutsels en Kadootjes plaats. Je hoeft niet te reageren, ik zie het wel hoeveel bezoekers ik heb gehad. Dat vind ik al fijn!

Zo dat is eruit...Ik deel veel op mijn blog en wil dat ook graag blijven doen. Alleen hoop ik dat het de volgende keren positieve berichten zullen zijn.

Ik wens jullie allemaal hele fijne dagen met iedereen die je lief is en een gezond, creatief en gelukkig nieuw jaar!

Liefs Monique

52 Weeks to Christmas....

Hallo allemaal,

vandaag mijn laatste bijdrage voor 52 Weeks to Christmas. Wel jammer maar het gaat gewoon niet. Eigenlijk gaat niets van een leien dakje. Ik kan niks onthouden, dat is mijn grootste euvel. Daardoor ben ik iedere keer veel te laat met het maken van een voorbeeldkaart. Maar ook in het gewone dagelijkse leven onthoud ik niets. Ik kijk 20 keer op een dag op mijn kalender of in mijn telefoon en dan nog in staat om dingen te vergeten of dubbel te plannen. Ik ga toch maar eens naar de huisarts want het wordt te druk in mijn hoofd en dat is niet goed. Ik kan toch niet alles op de overgang schuiven?

Maar gelukkig herinnerde Ingrid mij eraan dat het vandaag onze beurt was om een leuk voorbeeld te plaatsen. En wat een mazzel dat mijn Cameo op tafel stond. Zo kon ik een mooie kerstbal uitsnijden en die beplakken, labeltje eraan en kan zo verstuurd worden.

Maar alleen wel heel erg lastig te fotograferen. Gelukkig kwam Laura thuis en heeft hem voor me vastgehouden.

Toch nog weer gelukt! Doen jullie ook weer gezellig mee?

KLIK dan hier...

Heel veel plezier bij het maken van jullie kerstkaarten. 

Liefs Monique

Sequins in de herhaling

Hallo allemaal,

IK DACHT DAT IK HEM ONLINE HAD GEZET MAAR NIETS WAS MINDER WAAR 😆😅😄 Maar Mamma Mia was geweldig!

het is tijd voor de reminder bij Knutsels en Kadootjes. Ik kan op dit moment elke kaart wel plaatsen die ik momenteel maak. Al zijn dat er niet veel maar ik plak bijna overal sequins op. Ze geven net dat beetje extra op een kaart of een artjournal page zoals deze.

De bladeren op deze pagina vond ik tijdens het opruimen van de zolder. Ooit eens gekocht en nooit geweten wat er mee te doen. Maar sinds ik geregeld bij Willy Duit een workshop volg, kan ik bijna alles gebruiken. Zij mag graag recyclen en heeft me wat dat betreft wel aangestoken.

Ik heb ze geverfd met acrylverf, net als de achtergrond. Ik ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Hier ligt toch wel mijn hart. Al komt het er niet van op dit moment.Kan de rust niet vinden om te gaan knutselen. Komt wel weer....

Bij mijn zus gaan we gewoon weer verder waar we gebleven zijn. Ze heeft opnieuw een brughoektumor. 1 op de miljoen die dat overkomt. Ze kunnen niets doen, behalve afwachten. Volgend jaar September gaan ze weer kijken. Dat is verschrikkelijk lang. Maar als de klachten eerder vermeerderen dan mag ze natuurlijk aan de bel trekken. De onzekerheid is bijna niet te doen. Wordt vervolgd.

Vandaag zit ik in Utrecht bij Mamma Mia de musical. Dochterlief lag ziek op bed afgelopen week. Ja en wat ga je dan doen? Juist, op vakantieveilingen kijken en bieden....Zo ziek was ze dus niet...hahaha. Maar we gaan dus naar de musical want het moest wel dit weekend.