Everyone you meet is fighting a battle...

Hallo lieve blogdinnen,

er komt een heel verhaal. Het moest er even uit. Wil je het lezen, prima! Wil je niet, dan scroll je lekker naar beneden en kijkt alleen naar de kaarten. Ik hoop je te inspireren en blij te maken met de vrolijke kleuren.

vandaag is zo'n dag. Het is mooi rustig zomerweer. Heerlijk met Bowie gelopen, boodschappen op de fiets gedaan en nu rustig in de tuin zitten met de laptop op schoot, kop koffie erbij en een hond die niet ophoudt met blaffen omdat de buurgeit de varkens pest. Dat is het enige minpuntje. En toch moet ik iets kwijt....

Het is dat ik als DT member creaties moet posten op Facebook maar het liefst zou ik het hele FB gebeuren eraf gooien. Of je nu wilt of niet, je kunt de narigheid niet omzeilen.

 Waarom kunnen mensen niet gewoon vriendelijk zijn tegen elkaar? En elkaar respecteren, elkaar nemen zoals ze zijn? Wat zou de wereld er dan een stuk beter en mooier uitzien.

 Waarom moet je reageren als iets of iemand je niet aanstaat of als iemand iets post waar je je niet in kunt vinden? Scroll a.u.b. gewoon door en besteed je tijd positief! Het brengt negatieve energie in je naar boven.

Vandaag is de Pride tocht over het water in Amsterdam. Door de NOS is daarover gepost op FB. Als ik dan lees wat voor nare opmerkingen daaronder staan.....dan word ik daar erg verdrietig van.

Onze dochter is lesbisch. Dat is voor ons géén probleem! Maar voor heel veel vrienden van haar geldt dat niet en vinden zij thuis niet de acceptatie en liefde van familie die ze zo hard nodig zijn.. Dat vind ik heel erg. Wij kunnen ons geen lievere dochter wensen. Ze is de allerliefste, allerleukste, slimste en sociaalste dochter die wij ons kunnen wensen. Ze heeft een leuke vriendenkring, op haar werk, in een mannenwereld notabene, is ze één met de jongens en gaat ze als een speer.  Het enige wat ze mist is een lieve vriendin, een partner om een gezin mee op te bouwen. Iemand om voor thuis te komen. En hopelijk komt die tijd. Hopelijk zal ze zelf ook gaan beseffen dat ze de moeite waard is om van te houden. Want dat doet onze gemeenschap wel, je laten merken dat je anders bent....en daar worden zachte zielen zoals onze dochter heel onzeker van. We zijn écht niet zo tolerant als we willen doen blijken.

Wat maakt het nou uit wie je bent, hoe je je voelt, waartoe je je aangetrokken voelt. Of je dik of dun bent, noem maar op....

 Ik heb een stoornis in het autistische spectrum. Ben diabeet type 1 en heb fibromyalgie. Daardoor heb ik een darmstoornis er gratis bijgekregen. Ik kan slecht tegen grote groepen mensen. Tegen drukke verjaardagen. Dat geeft teveel prikkels. Bij mij uit zich dat in diarree en overgeven nadien en heel moe zijn. Naar de winkel gaan om boodschappen te doen of een dagje uit met man of vriendinnen, alles draait om mijn darmen. Is er geen toilet in de buurt of ben ik nog niet naar de wc geweest voordat ik wegga, heb ik een groot probleem. Ja, ik draag soms incontinentieluiers om hele grote problemen te voorkomen. En er zijn dagen dat ik de deur niet uitkom omdat ik bang ben dat ik niet ergens naar de wc kan of mag. Zo zie je maar, niets is wat het lijkt.

Creatief bezig zijn helpt om mijn gedachten af en toe een hele andere wereld in te laten gaan. De vrolijke kleuren en plaatjes van Art By Marlene peppen me enorm op. Sowieso word ik blij van inkt, verf en vieze vingers.

Wees gewoon allemaal een mooie paradijsvogel en laten we de wereld een betere plaats maken om in te leven.

Het is een heel verhaal maar het moest er even uit. Gelukkig zijn bloggers vriendelijker!  Met een laatste kaart hieronder wens ik jullie een fijn weekend. Geniet van elkaar en van deze mooie zomer!

Dikke knuf en liefs van mij!